Tekst bij woensdag 8 april 2020 Johannes 8: 1-11 Getekend door liefde
Getekend leven – dat is de verbindende draad door deze eerste dagen van de Stille week. Jezus leert ons gerichtheid op de toekomst in zijn Bergrede. Dat voorwaartse leven, gedragen door belofte, wil ook ons leven tekenen door hoop. Het loslaten van controle over eigen stijl van leven betekent niet enkel verlies. Het loslaten vraagt moed en levert een verdiept besef op van verbondenheid die er werkelijk toe doet. Op die winst wijst Jezus in zijn gesprekken onderweg.
Vanavond volgen we Jezus verder. We zijn getuige van een tafereel, waarin Jezus zich even wijs als verrassend verhoudt tot zijn omstanders. In zijn houding is het de liefde en vergeving, die niet alleen een overspelige vrouw maar alle omstanders wil plaatsen in een nieuwe ruimte.
Wat schreef Jezus tot twee maal toe in het zand? We weten het niet. Het miste zijn effect niet op omstanders, tegenstanders die Jezus klem wilden zetten.
Wat we lezen is zijn woord: wie zonder zonde is, werpe de eerste steen. Dat woord moet als een boemerang hebben gewerkt. Wat blijft als mensen, als u en ik, geraakt worden door dit woord? Mildheid in oordeel over de ander, dat verbonden blijft met streng en eerlijk kijken naar jezelf.
Wie zichzelf blijft zien in de spiegel van de ander, juist ook met zijn of haar misstap, die praat zonde niet goed. Wat overheerst, is het besef: ook ik had die misstap kunnen maken.
Het is de liefde die ons zo leert kijken naar de ander. Jezus, opnieuw hij, gaat ons daarin voor.
Hij opent ons de ogen voor die gulden leefregel: behandel een ander zo, zoals je ook zelf behandeld wilt worden.
Daarin schuilt diepte en wijsheid van liefde, die ook ons leven wil tekenen. Door de diepten heen van afwijzing en verraad hield Jezus vast aan deze weg van getekende liefde. Dat maakt ons stil. Zo gaan we de laatste dagen in, op weg naar Pasen – als getekende mensen.